Արփենիկ Նալբանդյանը անսահման սիրով էր սիրում կյանքն` իր բազմազանությամբ, զգացմունքներով ու երազանքներով կապված էր մարդկանց ու բնության հետ: Նրա փնտրածն ու գտածը վեհն էր, իմաստալին, լավն ու գեղեցիկը: Նրա կտավները յուրահատուկ քնարական շնչով են շղարշված, դիտողը կարծես նրանց մեջ ինքն իրեն է տեսնում, իրեն շրջապատող ռեալ իրականությունը:
Եղիազարյան Ղարիբ
